bir savaş var bugün sokaklarda umudunu barışa bağlamış. iki ucu açık uzun bir tünel gibi aslında. bu savaş da bitecek bir gün sonu barışa bağlanarak biliyorum. ama ne canlar ne de toprağın içinde solucanlar geri gelmeyecek... bir savaş geçti bugün insanların üzerinden. sen gözü yaşlı bir anne, sen annesiz bir çocuk. ve yine sen barışa hasret...
sabah olmaya çalışan bir geceyle gelsin söylediklerim. ama gecenin sessizliğine yakışır şekilde bir fısıltı olsun kulaklarında. hatta rüyana girsin beni de alsın uzaklara götürsün kelimeler. ve yine bütün bu söylenenler küçük bir gülücük olsun dudaklarında. bak yine gün doğuyor. sabah oluyor işte. günaydın...
bugün şu dünya üzerinde insanların bu kadar güçlü olmasının sebebi hangi hayvan ırkının stratejik hatasıdır acaba? bizler insanlar olarak hangi hayvanların yerini aldık da dünyanın hakimi olduk kim bilir?
ve yine bence...eğer ki hayatı sokaklarda çalan fon müzikleri eşliğinde yaşayabiliyor olsaydık, nefes almaya çalıştığımız şu dünya bu kadar sıkıcı bir yer olmazdı...
