..yargılamak kolay çünkü..anlamaya çalışmadan, empati yapmadan eleştirmek kolay..daha çok yargıladıkça daha çok kutuplaştıkça insanlar, düşmanlar yaratır bu dünya, bazen en yakınımızdakilerden bile..oysa her zaman sağduyuya ihtiyacı var toplumların..eski düşmanlarla dost olmak için bile..
..ne kadar çok yargılarsan, o kadar çok yargılanırsın..!
düşünmekten yoruldum artık..!
sen hiç bütün insanları koşulsuz sevdin mi??
kalabalık sokaklarda üzerinde bir bakış bulamamaktı bazen yalnızlık..bazen en kalabalık ortamlarda, en sessiz tek başınalığından daha yalnız oluyordu insan..sözlükler kelime anlamını ısrarla kimsesizlik olarak gösterse de, kimseli durumlarda da hissettiriyordu bazen kendini..kaygıydı belki de, büyük bir korkuydu..çift kişilik bir masada, karşılıklı sandalyelere inat içilen bir fincan kahveydi..bir türlü açılmayan kapılar, çalmayan telefonlardı..buruşmuş bir kağıttı yüreklerde..dilinin ucunda bir merhaba, gözlerine inatla dolan yaşlardı..paylaşılamayandı..yalnızlık..
